اصطلاحات رایج سی پی یو

اصطلاحات رایج سی پی یو چیست ؟ حتما شما هم تا به حال اسم پردازنده یا سی پی یو به گوشتان خورده است و در کنار این پردازنده یکسری اعداد و اصطلاح رو میبینید ولی معنی و مفهوم آن ها را نمیدانید؟! نگران نباشید در این مقاله قصد داریم به صورت کلی در مورد تمامی این اصطلاحات که در سی پی یو استفاده میشود را برای شما دونه به دونه شرح دهیم ، پس با فناورانه همراه باشید …

سی پی یو چیست؟

CPU (تلفظ sea-pea-you) که به طور متناوب پردازند یا پردازنده مرکزی یا ریزپردازنده نامیده می شود، واحد پردازش مرکزی کامپیوتر است. سی پی یو کامپیوتر تمام دستورالعمل هایی را که از سخت افزار و نرم افزار در حال اجرا بر روی کامپیوتر دریافت می کند، مدیریت می کند. به عنوان مثال، سی پی یو دستورالعمل استفاده از یک مرورگر وب برای باز کردن و نمایش این صفحه وب در رایانه شما را پردازش کرد.

سی پی یو اغلب مغز کامپیوتر نامیده می شود زیرا بسیاری معتقدند که مانند مغز انسان فکر می کند. با این حال، بهتر است به نرم افزار به عنوان “مغز” و سی پی یو به عنوان یک ماشین حساب بسیار کارآمد اشاره کنیم. یک سی پی یو واقعا با اعداد خوب است، اما اگر نرم افزار نبود، جز محاسبه کاری نمی توانست انجام دهد.

بسیاری از کاربران جدید رایانه ممکن است به اشتباه رایانه خود و گاهی اوقات مانیتور خود را سی پی یو صدا کنند. هنگام توصیف کامپیوتر یا مانیتور، مناسب است که به آنها به عنوان “رایانه” یا “مانیتور” و نه CPU اشاره کنید. CPU یک تراشه در داخل کامپیوتر است.

اصطلاحات رایج پردازنده

1 . هسته – Core : یک هسته یا هسته CPU، “مغز” یک CPU (واحد پردازش مرکزی) است. دستورالعمل ها را دریافت می کند و محاسبات یا عملیاتی را برای برآورده ساختن این دستورالعمل ها انجام می دهد. یک CPU می تواند چندین هسته داشته باشد.

پردازنده ای با دو هسته را پردازنده دو هسته ای می نامند. با چهار هسته، چهار هسته ای. شش هسته، شش هسته ای؛ هشت هسته ای، هشت هسته ای. اکثر CPUهای مصرف کننده بین دو تا دوازده هسته دارند. CPUهای ایستگاه کاری و سرور ممکن است تا 48 هسته داشته باشند.

هر هسته CPU می تواند عملیات را جدا از بقیه انجام دهد. همچنین ممکن است چندین هسته با هم کار کنند تا عملیات موازی روی یک مجموعه داده مشترک در حافظه پنهان CPU انجام دهند.

2. چرخه ماشین – Machine cycle : مراحل انجام شده توسط پردازنده کامپیوتر برای هر دستور زبان ماشین دریافت شده. چرخه ماشین یک چرخه چهار فرآیندی است که شامل خواندن و تفسیر زبان ماشین، اجرای کد و سپس ذخیره آن کد است.

چهار مرحله از چرخه ماشین

واکشی – بازیابی یک دستورالعمل از حافظه.
رمزگشایی – دستورالعمل بازیابی شده را به دستورات رایانه ترجمه کنید.
Execute – دستورات کامپیوتر را اجرا کنید.
فروشگاه – ارسال و نوشتن نتایج در حافظه.

مثالی از چرخه ماشین

در زیر مثالی از چرخه ماشینی است که مراحل ذکر شده در بالا را برای یک مسئله ریاضی انجام می دهد.

کاربر کامپیوتر یک مسئله ریاضی را وارد می کند که در حافظه ذخیره شده است. کامپیوتر آن دستورالعمل را از حافظه می گیرد.
واحد کنترل آن مسئله ریاضی را به دستورالعمل هایی که کامپیوتر درک می کند رمزگشایی می کند.
ALU (واحد منطق حسابی) دستورالعمل ها را برای دریافت پاسخ مسئله ریاضی اجرا می کند.
پاسخ مشکل به حافظه فرستاده شده و در جایی ذخیره می شود که بتوان به آن دسترسی پیدا کرد و به کاربر نمایش داد.

3. گیگاهرتز – GHz : گیگاهرتز واحد اندازه گیری فرکانس های موج AC (جریان متناوب) یا EM (الکترومغناطیسی) برابر با 1,000,000,000 (یک میلیارد) هرتز است. گیگاهرتز با یک پردازنده کامپیوتری یا CPU یک فرکانس کلاک است که به عنوان نرخ کلاک یا سرعت کلاک نیز شناخته می شود، که نشان دهنده یک چرخه زمان است. یک مدار نوسانگر در هر ثانیه مقدار کمی الکتریسیته به کریستال می دهد که بر حسب کیلوهرتز، مگاهرتز یا گیگاهرتز اندازه گیری می شود. “Hz” مخفف هرتز است و “k” نشان دهنده کیلو (هزار)، “M” نشان دهنده مگا (میلیون) و “G” نشان دهنده گیگا (هزار میلیون) است.

اولین CPU ها (پردازنده های کامپیوتری) در کیلوهرتز کار می کردند. به عنوان مثال، اولین پردازنده، اینتل 4004، با فرکانس 740 کیلوهرتز کار می کرد. پردازنده های بعدی در مگاهرتز کار می کردند. به عنوان مثال، پردازنده Intel Pentium در فرکانس 60 تا 300 مگاهرتز در دسترس بود. پردازنده های امروزی در محدوده گیگاهرتز کار می کنند.

هر چه عدد گیگاهرتز برای یک پردازنده بیشتر باشد، پردازنده سریعتر می تواند داده ها را اجرا و پردازش کند. اولین پردازنده های 1 گیگاهرتزی برای کامپیوترهای مصرفی در مارس 2000 توسط AMD و Intel منتشر شد. امروزه پردازنده ها با چند هسته به سرعت 3.8 گیگاهرتز یا بالاتر می رسند.

4. واحد کنترل – Control unit : واحد کنترل یا CU مداری است که عملیات را در پردازنده کامپیوتر هدایت می کند. این به واحد منطق کامپیوتر، حافظه و هر دو دستگاه ورودی و خروجی اجازه می دهد بدانند چگونه به دستورالعمل های دریافتی از یک برنامه پاسخ دهند. نمونه‌هایی از دستگاه‌هایی که از واحدهای کنترلی استفاده می‌کنند عبارتند از CPU (واحد پردازش مرکزی) و GPU (واحد پردازش گرافیک).

یک واحد کنترل با دریافت اطلاعات ورودی کار می کند که آن را به سیگنال های کنترلی تبدیل می کند و سپس به پردازنده مرکزی ارسال می شود. سپس پردازنده کامپیوتر به سخت افزار متصل شده می گوید که چه عملیاتی را انجام دهد. عملکردهایی که یک واحد کنترل انجام می دهد به نوع CPU بستگی دارد، به دلیل تنوع معماری بین سازندگان مختلف. نمودار زیر نحوه پردازش دستورالعمل های یک برنامه را نشان می دهد.

5 . دستورالعمل های کامپیوتری – Computer instructions : در پردازنده کامپیوتر، دستورالعمل ها بخشی از کد حاوی مراحلی هستند که باید توسط پردازنده اجرا شوند. برای اینکه کامپیوتر بداند چگونه هر کاری را انجام دهد، باید دستورالعمل هایی برای آن ارائه شود.

به عنوان مثال، درخواست از رایانه برای ترسیم مربع مستلزم مجموعه ای از دستورالعمل ها است که به رایانه می گوید چگونه مربع را ترسیم کند. در نشان‌واره، کاربر می‌تواند این کار را با دادن دستورالعمل‌های زیر به رایانه انجام دهد. تصویر نتایج را نشان می دهد.

forward 100
right 90
forward 100
right 90
forward 100
right 90
forward 100

6. هیت سینک – Heat sink : هیت سینک وسیله ای است که دارای فن یا مکانیزم دیگری برای کاهش دمای یک قطعه سخت افزاری (مثلاً پردازنده) است. دو نوع هیت سینک وجود دارد: فعال و غیرفعال. تصویر یک هیت سینک با مکانیزم خنک کننده فعال و غیرفعال را نشان می دهد.

هیت سینک فعال (اکتیو)

هیت سینک های فعال از منبع تغذیه کامپیوتر استفاده می کنند و ممکن است دارای یک فن باشند. گاهی اوقات به این نوع هیت سینک ها HSF می گویند که مخفف هیت سینک و فن است. سیستم های خنک کننده مایع نیز وجود دارد که در سال های اخیر محبوب شده اند.

هیت سینک غیرفعال (پسیو)

هیت سینک های غیرفعال آنهایی هستند که فاقد اجزای مکانیکی هستند. در نتیجه، آنها 100٪ قابل اعتماد هستند. سینک های حرارتی غیرفعال از رادیاتور پره ای آلومینیومی ساخته شده اند که گرما را از طریق همرفت دفع می کند. برای اینکه سینک های حرارتی غیرفعال با ظرفیت کامل خود کار کنند، باید جریان هوای ثابتی در سراسر پره ها حرکت کند.

7 . درحال پردازش – Processing : به طور کلی، پردازش تفسیر و دستکاری داده ها توسط یک سیستم را توصیف می کند. در رایانه ها، این کار توسط CPU (واحد پردازش مرکزی) به عنوان بخشی از مراحل IPOS (ورودی، پردازش، خروجی و ذخیره سازی) انجام می شود. به طور واضح تر، پردازش کاری است که رایانه شما با اطلاعاتی که دریافت می کند (ورودی) انجام می دهد تا نتیجه (خروجی) تولید کند.

به عنوان مثال، وقتی روی یک میانبر روی دسکتاپ خود دوبار کلیک می کنید، پردازنده سیگنال را تفسیر می کند و به سیستم عامل رایانه می گوید که برنامه را بارگذاری کند. به عنوان مثال دیگر، هنگامی که ماوس خود را حرکت می دهید، داده های موقعیت را به پردازنده ارسال می کند. سپس، پردازنده (دوباره با تعامل با سیستم عامل) به مانیتور شما می گوید که نشانگر ماوس را در حال حرکت در سراسر صفحه نمایش دهد.

قدرت پردازش با تعداد ترانزیستورهای موجود در پردازنده، سرعت کلاک، تعداد هسته‌ها و عوامل دیگر تعیین می‌شود. طبق قانون مور، تعداد ترانزیستورهای موجود در یک پردازنده هر سال دو برابر می شود و همچنان قدرت پردازش موجود برای رایانه افزایش می یابد.

8 . واحد منطق حسابی – Arithmetic Logic Unit : مخفف واحد منطق حسابی، ALU یک مدار دیجیتال پیچیده با یک AU (واحد حسابی) و یک LU (واحد منطقی) است. چندین واحد منطقی حسابی در یک کامپیوتر وجود دارند، از جمله چندین ALU در CPU (واحد پردازش مرکزی)، GPU (واحد پردازش گرافیکی)، و FPU (واحد نقطه شناور).

واحد پردازش مرکزی کامپیوتر ALU عملیات بیتی و ریاضی را روی اعداد باینری انجام می دهد و آخرین جزء برای انجام محاسبات در پردازنده است.

ALU از عملوندها و کدهایی استفاده می کند که به آن می گوید کدام عملیات را برای داده های ورودی انجام دهد. پس از پردازش اطلاعات توسط ALU، به حافظه کامپیوتر ارسال می شود.

9. جمع کننده – Adder : جزء یک پردازنده کامپیوتری که دو عدد ارسال شده از دستورالعمل های پردازش را اضافه می کند.

10 . AMD64 و AMD86 :  در توضیح AMD64 و AMD86 باید گفت که x86 یا x64 نامیده می شود، یک پردازنده 64 بیتی و 32 بیتی (X86) است که توسط AMD برای فعال کردن همزمان پردازش 32 و 64 بیتی بدون افت کارایی توسعه یافته است. Athlon 64 و Opteron نمونه هایی از برخی پردازنده های AMD هستند که از معماری AMD64 استفاده می کنند.

11 . واحد پردازش تسریع شده – Accelerated Processing Unit :  واحد پردازش تسریع شده یا واحد پردازش پیشرفته، APU هر پردازشی است که خارج از CPU کامپیوتر (واحد پردازش مرکزی) اتفاق می افتد. به عنوان مثال، GPU (واحد پردازش گرافیکی) نمونه ای از APU است که می تواند برای کارهایی بیش از رندر گرافیکی استفاده شود.

با بارگذاری وظایفی که فقط توسط CPU انجام می شود، رایانه هایی که از APU استفاده می کنند می توانند عملکرد قابل توجهی داشته باشند.

هسته Piledriver یا چیپ Trinity AMD نمونه خوبی از تراشه ای است که به عنوان APU طراحی شده است. این تراشه یک CPU و یک GPU را روی یک دای ادغام می کند که باعث افزایش انتقال داده و کاهش مصرف انرژی می شود. یک APU همچنین می تواند مواردی مانند شتاب دهنده ها و FPGA (آرایه دروازه قابل برنامه ریزی در میدان) باشد.

12 . پردازنده ARM : پردازنده ARM یک سی پی یو RISC سی و دو بیتی است، به این معنی که با استفاده از RISC (محاسبات مجموعه دستورالعمل کاهش یافته) ISA (معماری مجموعه دستورالعمل) ساخته شده است. پردازنده‌های ARM (Advanced RISC Machine) ریزپردازنده‌ها هستند و به طور گسترده در بسیاری از تلفن‌های همراه فروخته شده هر ساله، به میزان ۹۸ درصد از تلفن‌های همراه، استفاده می‌شوند. آنها همچنین در PDA ها (دستیارهای دیجیتال شخصی)، رسانه های دیجیتال و لایه های موسیقی، سیستم های بازی دستی، ماشین حساب ها و هارد دیسک های کامپیوتری استفاده می شوند.

اولین کامپیوتر مبتنی بر پردازنده ARM Acorn Archimedes بود که در سال 1987 منتشر شد. Apple Computer در اواخر دهه 1980 با کمک به بهبود فناوری ARM درگیر شد و کار آنها منجر به فناوری ARM6 در سال 1992 شد. بعدها، Acorn از ARM6- استفاده کرد. مبتنی بر پردازنده ARM 610 در رایانه های شخصی RISC آنها در سال 1994. امروزه معماری ARM به بسیاری از شرکت ها از جمله Apple، Cirrus Logic، Intel، LG، Microsoft، NEC، Nintendo، NVIDIA، Sony، Samsung، Texas Instruments و بسیاری دیگر مجوز داده شده است. . آخرین خانواده پردازنده های ARM توسعه یافته شامل ARM11 و Cortex است. پردازنده های ARM با قابلیت پردازش 64 بیتی در حال حاضر در حال توسعه هستند.

13 . Asymmetrical : به طور کلی کلمه نامتقارن به این معنی است که چیزی دو طرف دارد که آینه ای از یکدیگر نیستند. با اینترنت پهنای باند، دو “طرف” سرعت دانلود و آپلود هستند. گفته می شود اکثر اتصالات نامتقارن هستند زیرا سرعت دانلود و آپلود متفاوتی دارند. برای مثال، سرعت دانلود یک مودم کابلی بیشتر از سرعت آپلود آن است. با این حال، اتصال فیبر متقارن است زیرا سرعت دانلود و آپلود آن یکسان است.

14 . انتقال پیشرفته کش – Advanced Transfer Cache : مخفف آن یعنی ATC نوعی کش L2 است که برای اولین بار در FC-PGA اینتل (آرایه شبکه پین فلیپ تراشه) و پردازنده Coppermine گنجانده شد. ATC به حافظه نهان اجازه می دهد تا به طور کامل در هسته پردازنده قرار گیرد و دارای یک گذرگاه گسترده 256 بیتی است.

15. کش یا حافظه پنهان – Cache : حافظه پنهان که مانند شکل فیزیکی پول (پول نقد) تلفظ می‌شود، یک منطقه دسترسی پرسرعت است که بخشی رزرو شده از حافظه اصلی یا ناحیه‌ای در دستگاه ذخیره‌سازی است. دو نوع اصلی کش عبارتند از کش حافظه و کش دیسک.

حافظه نهان بخشی از SRAM پرسرعت (حافظه با دسترسی تصادفی استاتیک) است و موثر است زیرا اکثر برنامه ها به داده ها یا دستورالعمل ها به طور مکرر دسترسی دارند. با حفظ تا حد امکان این اطلاعات در SRAM، رایانه از دسترسی به DRAM کندتر (حافظه دسترسی تصادفی پویا) جلوگیری می کند و باعث می شود رایانه سریعتر و کارآمدتر عمل کند.

هنگامی که یک CPU (واحد پردازش مرکزی) درخواستی برای اطلاعات ذخیره شده در حافظه می کند، اگر این اطلاعات از قبل در حافظه پنهان باشد، به آن ضربه کش می گویند. اگر ضربه حافظه پنهان رخ دهد، CPU می تواند اطلاعات را تقریباً بلافاصله دریافت کند. با این حال، اگر اطلاعات در حافظه پنهان وجود نداشته باشد، به آن خطای کش می گویند. هنگامی که حافظه پنهان رخ می دهد، CPU باید منتظر باشد تا اطلاعات از حافظه کندتر بازیابی شود.

16. سرعت کلاک – Clock speed :  فرکانس CPU، سرعت کلاک و سرعت پردازنده نیز نامیده می شود، سرعت کلاک سرعتی است که ریزپردازنده هر دستور یا هر ارتعاش کلاک را اجرا می کند. CPU (واحد پردازش مرکزی) برای اجرای هر دستورالعمل به تعداد ثابت تیک ساعت یا چرخه نیاز دارد.

هر چه فرکانس کلاک CPU بیشتر باشد، عملیات منطقی بیشتری می تواند در هر ثانیه انجام دهد. بنابراین، با افزایش فرکانس کلاک CPU، زمان مورد نیاز برای انجام وظایف کاهش می یابد.

سرعت کلاک بر حسب مگاهرتز، 1 مگاهرتز که نشان دهنده 1 میلیون سیکل در ثانیه است، یا بر حسب گیگاهرتز، 1 گیگاهرتز که نشان دهنده 1 هزار میلیون چرخه در ثانیه است، اندازه گیری می شود. هر چه سرعت CPU بیشتر باشد، به معنای کلی یک کامپیوتر بهتر عمل می کند. اجزای دیگری مانند RAM (حافظه دسترسی تصادفی)، هارد دیسک، مادربرد و تعداد هسته های پردازنده (به عنوان مثال، دو هسته ای یا چهار هسته ای) نیز می توانند سرعت کامپیوتر را بهبود بخشند.

سرعت CPU تعیین می کند که در یک ثانیه چند محاسبه می تواند انجام دهد. هرچه سرعت بالاتر باشد، محاسبات بیشتری می تواند انجام دهد، بنابراین کامپیوتر سریعتر می شود. در حالی که برندهای مختلفی از پردازنده های کامپیوتری در دسترس هستند، از جمله اینتل و AMD، همه آنها از استاندارد سرعت پردازنده یکسانی برای تعیین سرعت هر یک از پردازنده هایشان استفاده می کنند. اگر پردازنده ای دو هسته ای یا چهار هسته ای داشته باشد، حتی اگر سرعت CPU ثابت بماند، عملکرد کامپیوتر افزایش می یابد. یک پردازنده دو هسته ای 3.0 گیگاهرتزی می تواند دوبرابر تعداد محاسبات را به عنوان یک پردازنده تک هسته ای 3.10 گیگاهرتزی انجام دهد.

17. Core 2 : اینتل Core 2 که گاهی اوقات به اختصار C2 نامیده می شود، خانواده ای از پردازنده ها است که با عرضه پردازنده Intel Core 2 Duo در 27 ژوئیه 2006 معرفی شدند. پردازنده های Core 2 شامل C2D (Core 2 Duo)، C2E (Core 2 Extreme) هستند. ، C2Q (Core 2 Quad) و Core 2 Solo.

Core 2 Extreme در 29 ژوئیه 2006 منتشر شد. دارای 4 مگابایت حافظه پنهان L2 مشترک مانند Core 2 Duo اینتل بود، اما سرعت کلاک بالاتر و قابلیت اورکلاک نیز داشت.

18.Core Duo : که Centrino Duo نامیده می شود، اولین پردازنده دو هسته ای اینتل بود که برای رایانه های همراه ساخته شد و در 5 ژانویه 2006 منتشر شد. همچنین اولین پردازنده اینتل بود که با رایانه های اپل مکینتاش استفاده شد.

19. Core i3 : سری آی تری – Core i3 که توسط اینتل توسعه و تولید شد و در سال 2010 معرفی و عرضه شد، یک پردازنده کامپیوتری دو هسته ای است که برای رایانه های رومیزی و لپ تاپ در دسترس است. این یکی از سه نوع پردازنده در سری “i” است (که خانواده پردازنده های Core اینتل نیز نامیده می شود).

پردازنده Core i3 در سرعت‌های مختلف، از 1.30 گیگاهرتز تا 3.50 گیگاهرتز در دسترس است و دارای 3 یا 4 مگابایت حافظه کش است. از سوکت LGA (آرایه شبکه زمینی) 1150 یا سوکت LGA 1155 روی مادربرد استفاده می کند. پردازنده های Core i3 به صورت دو هسته ای و دارای دو هسته یافت می شوند. با این حال، تعدادی از پردازنده‌های رده بالای Core i3 چهار هسته‌ای هستند و دارای چهار هسته هستند.

رایج ترین نوع رم (حافظه دسترسی تصادفی) مورد استفاده با پردازنده Core i3 DDR3 1333 یا DDR3 1600 است.

مصرف انرژی برای پردازنده های Core i3 متفاوت است:

• سرعت های پایین تر (1.30 گیگاهرتز تا 1.80 گیگاهرتز) از توان 11.5 وات، 15 وات یا 25 وات استفاده می کنند.
• سرعت های متوسط (2.00 گیگاهرتز تا 2.50 گیگاهرتز) از توان 28 وات، 35 وات یا 37 وات استفاده می کنند.
• سرعت‌های بالاتر (2.90 گیگاهرتز تا 3.50 گیگاهرتز) از توان 35 وات، 37 وات یا 54 وات استفاده می‌کنند.

پردازنده های Core i3 به دلیل تولید گرمای کمتر و مصرف محافظه کارانه باتری در رایانه های لپ تاپ استفاده می شوند. برخی از لپ‌تاپ‌ها را می‌توان تا پنج یا شش ساعت با یک بار شارژ باتری در هنگام کار با پردازنده Core i3 استفاده کرد.

20. Core i5: سری آی فایو – Core i5 که توسط اینتل توسعه و تولید شده است، یک پردازنده کامپیوتری است که به صورت دو هسته ای یا چهار هسته ای موجود است. می توان از آن در رایانه های رومیزی و لپ تاپ استفاده کرد و یکی از چهار نوع پردازنده در سری «i» (خانواده Intel Core) است. اولین پردازنده i5 در سپتامبر 2009 عرضه شد و نسل های جدید i5 همچنان (2020) عرضه می شوند.

پردازنده Core i5 در سرعت‌های مختلف، از 1.90 گیگاهرتز تا 3.80 گیگاهرتز در دسترس است و دارای 3 مگابایت، 4 مگابایت یا 6 مگابایت کش است. از سوکت LGA (آرایه شبکه زمینی) 1150 یا سوکت LGA 1155 روی مادربرد استفاده می کند. پردازنده های Core i5 اغلب به صورت چهار هسته ای و دارای چهار هسته یافت می شوند. با این حال، تعداد کمی از پردازنده‌های رده بالای Core i5 دارای شش هسته هستند.

رایج ترین نوع رم (حافظه دسترسی تصادفی) مورد استفاده با پردازنده Core i5 DDR3 1333 یا DDR3 1600 است. با این حال، RAM با کارایی بالاتر نیز در صورتی که توسط مادربرد پشتیبانی شود قابل استفاده است.

میزان مصرف انرژی برای پردازنده های Core i5 متفاوت است:

• سرعت های پایین تر (1.90 گیگاهرتز تا 2.30 گیگاهرتز) از 11.5 وات برق استفاده می کنند.
• سرعت های متوسط (2.60 گیگاهرتز تا 3.10 گیگاهرتز) از توان 15 وات، 25 وات، 28 وات یا 37 وات استفاده می کنند.
• سرعت‌های بالاتر (3.20 گیگاهرتز تا 3.80 گیگاهرتز) از توان 35 وات، 37 وات، 45 وات، 47 وات، 65 وات یا 84 وات استفاده می‌کنند.

پردازنده‌های Core i5 معمولاً در رایانه‌های رومیزی برای بیشتر استفاده‌های روزمره و برخی نیازهای عملکرد بالاتر یافت می‌شوند. برخی از رایانه های لپ تاپ دارای پردازنده های Core i5 نیز هستند تا عملکرد بهتری را برای نیازهای استفاده سنگین تر ارائه دهند. در سرعت های پایین تر، استفاده از باتری بسیار محافظه کارانه است و می تواند تا پنج ساعت یا با یک بار شارژ استفاده شود. با این حال، در سرعت‌های بالاتر، مصرف باتری بیشتر است و ممکن است تا سه ساعت یا بیشتر در هر بار شارژ مصرف شود.

21. Core i7: سری آی سون – Intel Core i7 یک خط CPU اینتل (واحد پردازش مرکزی) است که هشت نسل از چیپست های اینتل را در بر می گیرد. آنها دارای چهار یا شش هسته با فرکانس های موجود بین 2.6 تا 3.7 گیگاهرتز هستند. اولین پردازنده‌های i7 در نوامبر 2008 عرضه شدند و نسل‌های جدید i7 همچنان (2023) عرضه می‌شوند.

انواع پردازنده i7 برای دستگاه های محاسباتی شخصی مختلف ساخته شده است. برخی از پردازنده‌های i7 با کارایی بالا برای رایانه‌های رومیزی، مانند i7-8700K، برای اورکلاک باز می‌شوند. پردازنده‌های i7 با راندمان بالا (که انرژی را تا حد ممکن صرفه‌جویی می‌کنند، به قیمت کمی عملکرد) برای رایانه‌های رومیزی، لپ‌تاپ‌ها و دستگاه‌های تلفن همراه تولید می‌شوند.

پردازنده i7 عمدتاً برای علاقه مندان به بازی و هنرمندان دیجیتال مانند فیلمسازان و انیماتورها عرضه می شود.

22. Core i9: سری آی ناین – Core i9 خطی از CPUهای اینتل (واحدهای پردازش مرکزی) است که در ماه مه 2017 معرفی شد. CPUهای Core i9 دارای شش هسته و هجده هسته هستند و در صورت فعال بودن Hyperthreading، در هر هسته دو رشته وجود دارد. فرکانس آن از 2.9 تا 3.6 گیگاهرتز و تا 5.0 گیگاهرتز در هنگام استفاده از توربو بوست اینتل متغیر است.

23. دو هسته ای – Dual-core : با پردازنده های کامپیوتری، دو هسته ای فناوری است که دو واحد پردازش کامل (هسته) را قادر می سازد به صورت موازی روی یک تراشه واحد اجرا شوند. این به کاربر تقریباً دو برابر قدرت بیشتری را در یک تراشه می دهد. برای اینکه رایانه بتواند از مزایای دو هسته ای کامل استفاده کند، باید روی سیستم عاملی اجرا شود که از TLP (موازی سطح رشته) و برای برنامه هایی که از TLP پشتیبانی می کنند، اجرا شود.

24. پردازنده دوگانه – Dual processor : کامپیوتر با دو پردازنده مجزا که با هم کار می کنند. پردازنده‌های دوگانه معمولاً برای نیازهای پردازش فشرده استفاده می‌شوند و کارایی پردازش کلی رایانه را بهبود می‌بخشند. توجه به این نکته ضروری است که همه سیستم عامل ها و برنامه ها از دو پردازنده پشتیبانی نمی کنند. اغلب این موضوع در مورد سیستم عامل های قدیمی تر مانند مایکروسافت ویندوز 98 صادق است. با این حال، سیستم عامل های جدیدتر، مانند مایکروسافت ویندوز XP و جدیدتر، از پردازنده های دوگانه پشتیبانی می کنند.

25. هرتز :  با نام هاینریش هرتز و به اختصار هرتز یا نماد f نشان داده شده است، هرتز برابر است با یک چرخه در ثانیه، امواج یا فرکانس های تغییرات الکتریکی را در هر ثانیه اندازه گیری می کند. هرتز معمولاً برای اندازه گیری نرخ تازه سازی مانیتور کامپیوتر و سرعت پردازنده کامپیوتر استفاده می شود. در تصویر زیر یک موج، یک نوسان نشان دهنده یک سیکل یا هرتز است. به نوسانی مانند بالا و پایین یک بیضی فکر کنید. اگر نیمه پایینی موج را بگیرید و مستقیماً زیر نیمه بالایی قرار دهید، بیضی کامل می شود.

26 . شش هسته ای – Hexa-core : با پردازنده های کامپیوتری، شش هسته ای یک CPU چند هسته ای (واحد پردازش مرکزی) حاوی شش هسته را توصیف می کند. نمونه ای از یک تراشه محبوب شش هسته ای AMD Phenom II X6 است که با سرعت های متفاوت از 2.6 تا 3.8 گیگاهرتز کار می کند.

27. Hyper-Threading : یک فناوری است که توسط اینتل توسعه یافته و با پردازنده Xeon معرفی شد و بعداً با پردازنده Intel Pentium 4 همراه شد. HT به پردازنده اجازه می دهد تا با پردازش دو مجموعه دستورالعمل به طور همزمان کارآمدتر کار کند و آن را شبیه به دو پردازنده منطقی می کند. همچنین نرم افزارهای نوشته شده برای کامپیوترهای دو پردازنده یا کامپیوترهای چند پردازنده هنوز با HT سازگار هستند.

28. کیلوهرتز – Kilohertz : کیلوهرتز یا kHz اندازه گیری فرکانس برابر با 1000 هرتز است. کیلوهرتز واحد اندازه گیری جریان متناوب، سیگنال های صوتی و اندازه گیری سیگنال های بی سیم است. در مدارها، یک مدار نوسانگر در هر ثانیه مقدار کمی الکتریسیته به یک کریستال می دهد که بر حسب کیلوهرتز، مگاهرتز یا گیگاهرتز اندازه گیری می شود. “Hz” مخفف هرتز است و “k” نشان دهنده کیلو (هزار)، “M” نشان دهنده مگا (میلیون) و “G” نشان دهنده گیگا (هزار میلیون) است.

اولین CPU ها (واحدهای پردازش مرکزی) با سرعت های اندازه گیری شده در کیلوهرتز کار می کردند. به عنوان مثال، اولین پردازنده، Intel 4004، با فرکانس 740 کیلوهرتز کار می کرد. پردازنده های بعدی در مگاهرتز کار می کردند. به عنوان مثال، پردازنده Intel Pentium با سرعت 60 تا 300 مگاهرتز در دسترس بود. پردازنده های امروزی در گیگاهرتز کار می کنند. هنگام اندازه گیری سرعت یک پردازنده، هر چه سرعت بالاتر (عدد بزرگتر) باشد، سریعتر می تواند کار کند.

29. مگاهرتز – MHz : در مورد پردازنده کامپیوتر، مگاهرتز مخفف مگاهرتز و یک میلیون هرتز است. یک مدار نوسانگر در هر ثانیه مقدار کمی الکتریسیته به یک کریستال می دهد که بر حسب کیلوهرتز، مگاهرتز یا گیگاهرتز اندازه گیری می شود. “Hz” مخفف هرتز است و “k” نشان دهنده کیلو (هزار)، “M” نشان دهنده مگا (میلیون) و “G” نشان دهنده گیگا (هزار میلیون) است.

اولین پردازنده های کامپیوتری یا CPU (واحدهای پردازش مرکزی) در کیلوهرتز کار می کردند. به عنوان مثال، اولین پردازنده، Intel 4004، با فرکانس 740 کیلوهرتز کار می کرد. پردازنده های بعدی در مگاهرتز کار می کردند. به عنوان مثال، پردازنده Intel Pentium با سرعت 60 تا 300 مگاهرتز در دسترس بود. پردازنده های امروزی در گیگاهرتز کار می کنند. هنگام اندازه گیری سرعت یک پردازنده، هر چه سرعت بالاتر (عدد بزرگتر) باشد، سریعتر می تواند کار کند.

30. خنک کننده مایع – Liquid cooling : در یک کامپیوتر، خنک کننده آب یا خنک کننده مایع، سیستمی است که برای کاهش دمای سخت افزار آن، به ویژه CPU (واحد پردازش مرکزی) و GPU (واحد پردازش گرافیکی) استفاده می شود. مایع در انتقال انرژی حرارتی کارآمدتر از گاز است، بنابراین ماشین‌های خنک‌شونده با مایع دمای عملیاتی مورد نظر را بهتر از دستگاه‌های خنک‌کننده با هوا حفظ می‌کنند.

به طور معمول، سیستم های خنک کننده آب از آب دیونیزه یا مقطر استفاده می کنند، زیرا مواد معدنی موجود در آب از منابع دیگر می توانند توانایی آن را برای کاهش دما کاهش دهند. از آنجایی که هنوز هم می تواند به الکترونیک آسیب برساند، سیستم های خنک کننده مایع باید با احتیاط استفاده شوند. اگر آب از سیستم خنک کننده نشت کند، می تواند سخت افزار شما را از بین ببرد.

31. پردازنده چند هسته ای – Multicore processor : یک پردازنده چند هسته ای یک جزء محاسباتی منفرد است که از دو یا چند CPU تشکیل شده است که دستورالعمل های واقعی برنامه را می خوانند و اجرا می کنند. هسته های منفرد می توانند چندین دستورالعمل را به صورت موازی اجرا کنند و عملکرد نرم افزاری را که برای استفاده از معماری منحصر به فرد نوشته شده است، افزایش دهند.

اولین پردازنده های چند هسته ای توسط اینتل و AMD در اوایل دهه 2000 تولید شد. امروزه پردازنده ها با دو هسته (دو هسته ای)، چهار هسته (چهار هسته ای)، شش هسته (هگزا هسته) و هشت هسته (هشت هسته) ساخته می شوند. پردازنده ها با 100 هسته فیزیکی و 1000 هسته مستقل موثر با استفاده از FPGA (آرایه های دروازه قابل برنامه ریزی میدانی) ساخته می شوند.

32. مولتی پروسسینگ – Multiprocessing : چند پردازشی توانایی یک کامپیوتر برای استفاده از دو یا چند پردازنده (چند پردازنده) برای عملیات کامپیوتری است. با پردازنده های متعدد، عملکرد کامپیوتر را می توان به طور قابل توجهی افزایش داد. در یک کامپیوتر خانگی استاندارد، همه برنامه های استاندارد از دو یا چند پردازنده در یک کامپیوتر استفاده نمی کنند. بنابراین ممکن است چندین پردازنده به طور کامل استفاده نشوند و کاربر متوجه افزایش سرعت نشود.

33. پنتیوم – Pentium : اینتل پنتیوم با کد P5 در 22 مارس 1993 توسط اینتل به عنوان جایگزینی برای پردازنده 80486 عرضه شد و در ابتدا به قیمت 878.00 دلار فروخته شد. این نام از کلمه یونانی “پنج” گرفته شده است و به این دلیل استفاده می شود که پنجمین پردازنده در خط 80×86 است. قرار بود این 80586 نامیده شود، اما دادگاه ایالات متحده حکم داد که شما نمی توانید یک شماره را علامت تجاری کنید. پردازنده های اینتل بین سرعت های 60 تا 300 مگاهرتز در دسترس بودند، دارای گذرگاه داده 64 بیتی بودند و 1.9 میلیون ترانزیستور بیشتر از 80486DX (3.1 میلیون) داشتند. در زیر یک تصویر گرافیکی از پردازنده پنتیوم مشاهده می شود.

پنتیوم اصلی اینتل با استفاده از فرم فاکتور 273 پین PGA منتشر شد و با برق 5 ولت کار می کرد. اینتل بعداً اعلام کرد که نسل دوم معرفی شده در 7 مارس 1994 شامل پردازنده های جدید 75، 90، 100، 120، 133، 150، 166 و 200 مگاهرتز بود. پردازنده‌ها از SPGA 296 پین (آرایه شبکه پین پلکانی) استفاده می‌کردند که از نظر فیزیکی با نسخه‌های نسل اول ناسازگار است. نسل سوم پردازنده های پنتیوم با کد P55C در ژانویه 1997 معرفی شد که فناوری جدید MMX (MultiMedia Extension) را در خود جای داده بود. پردازنده‌های Pentium MMX نسخه موبایلی با فرکانس‌های 166، 200، 233 و 266 مگاهرتز در دسترس بودند.

از دیگر پردازنده های اینتل پنتیوم می توان به پنتیوم II، پنتیوم III، پنتیوم 4، پنتیوم ام، پنتیوم دی و پنتیوم اکستریم اشاره کرد. در مقایسه با سایر پردازنده‌های اینتل، پردازنده‌های Pentium سریع‌تر از پردازنده‌های Celeron و Atom اینتل هستند اما سرعت کمتری نسبت به پردازنده‌های Core دارند.

34. پنتیوم 4 – Pentium 4 : پنتیوم 4 برای اولین بار در 20 نوامبر 2000 منتشر شد و یک سری از پردازنده های کامپیوتری است که توسط اینتل توسعه یافته و تولید شده است. آنها پردازنده‌های تک هسته‌ای بودند که در ابتدا بر اساس معماری با نام رمز Willamette بودند و تا اواخر دهه 2000 در رایانه‌های رومیزی و لپ‌تاپ استفاده می‌شدند. این پردازنده ها جانشین خط پنتیوم III بودند. توسعه آنها حدود دو سال قبل از آن آغاز شد، زمانی که Pentium II پردازنده اصلی مصرف کننده اینتل بود.

اولین هسته های پردازنده پنتیوم 4 قادر به سرعت 1.3 تا 2 گیگاهرتز بودند. آنها از یک فرآیند ساخت 180 نانومتری استفاده کردند و اولین CPU (واحد پردازش مرکزی) بود که از ریزمعماری NetBurst استفاده کرد و از فناوری‌های Hyper Pipelined و Rapid Execution Engine اینتل استفاده کرد. برای استفاده از این پردازنده به مادربردی نیاز بود که سوکت پردازنده سوکت 423 داشته باشد. نسخه های بعدی پردازنده پنتیوم 4 شامل Northwood و Prescott با استفاده از سوکت های مختلف CPU مانند سوکت 478 و LGA (آرایه شبکه زمینی) 775 بود.

35. Pentium II : پنتیوم II در حدود 233 مگاهرتز در 7 می 1997 با تک اسلات معرفی شد، یک معماری فیزیکی جدید که یک برد مدار را در یک محفظه پلاستیکی محصور می کرد. این توسعه جدید امکان نصب و حذف آسان پردازنده را فراهم کرد. با این حال، دارندگان قبلی مادربرد پنتیوم نمی‌توانستند به این تراشه جدید ارتقا دهند، مگر اینکه مادربردی که دارای رابط اسلات 1 باشد. سرعت کلاک Pentium II بین 233 تا 450 مگاهرتز است.

36. Pentium III :پنتیوم III در ابتدا به استفاده از اسلات تکی به عنوان اتصال خود به مادربرد ادامه داد. با پشتیبانی مناسب بایوس (سیستم ورودی/خروجی پایه)، این پردازنده می تواند در مادربردهای قدیمی پنتیوم II نیز استفاده شود. پنتیوم III با اعلام اینکه هر پردازنده دارای یک شناسه منحصر به فرد برای کمک به تأیید هویت افراد از طریق اینترنت است، به بحث در مورد حریم خصوصی منتشر شد. به دلیل نگرانی، اینتل به طور پیش فرض این ویژگی را غیرفعال کرد.

پردازنده Intel Pentium III 550 MHz در 17 می 1999 و پس از آن 600 MHz در 2 آگوست 1999 و در نهایت 533B و 600B (133MHz FSB) در 27 سپتامبر 1999 عرضه شد.

بعداً، اینتل سری Pentium III Coppermine را معرفی کرد که یک Pentium III جدید را معرفی کرد که علاوه بر پیکربندی Slot1 از سوکت 370 نیز استفاده می‌کرد. Intel Pentium III Coppermine 500، 533، 550، 600، 650، 667، 700 و 733 در 25 اکتبر 1999 معرفی شدند.

37. پنتیوم ام – Pentium M : پنتیوم ام یا پنتیوم موبایل در مارس 2003 معرفی شد و یک سری از پردازنده های اینتل است که برای رایانه های لپ تاپ توسعه یافته است. پنتیوم M با سرعت ساعت پایین تری کار می کند که به کاهش انرژی کلی مصرفی آن کمک می کند و باعث می شود عمر باتری لپ تاپ بیشتر بماند.

38. پنتیوم پرو – Pentium Pro : اولین پردازنده ای که از ریزمعماری P6 استفاده کرد، Intel Pentium Pro در نوامبر 1995 توسط اینتل عرضه شد. این پردازنده حاوی 5.5 میلیون ترانزیستور بود، دارای سرعت کلاک 150 مگاهرتز تا 200 مگاهرتز بود و اولین پردازنده ای بود که با قالب دوم بسته بندی شد.

39 . ظرفیت پردازش – Processing capacity : در رایانه، ظرفیت پردازش به توانایی CPU (واحد پردازش مرکزی) یا سایر ریزپردازنده ها برای اجرای وظایف و انجام محاسبات اشاره دارد. اساساً، تعداد عملیاتی است که یک پردازنده می تواند در یک بازه زمانی معین انجام دهد. ظرفیت پردازش تحت تأثیر عواملی مانند سرعت ساعت، تعداد هسته‌های پردازنده و کارایی معماری زیربنایی قرار می‌گیرد.

40 . اسلات – Slot : اسلات یک اتصال پردازنده کامپیوتری است که برای آسان‌تر کردن ارتقاء پردازنده طراحی شده است، جایی که کاربر فقط باید یک پردازنده را به یک اسلات ببرد. اسلات اصلی یا اسلات 1 (تصویر زیر)، توسط شرکت اینتل در سال 1997 به عنوان جانشین سوکت 8 منتشر شد. بعداً، AMD یک پردازنده اسلات دیگری به نام Slot A در سال 1999 منتشر کرد. هر دو اسلات شبیه به هم هستند اما سازگار نیستند. بعداً، اینتل Slot 2 را منتشر کرد، یک اسلات بزرگتر که در نسخه‌های بعدی پردازنده‌های Pentium II استفاده می‌شد. امروزه دیگر پردازنده های اسلات در رایانه های جدید یافت نمی شوند و سوکت ها جایگزین آنها می شوند.

41. Processor throttling : به طور متناوب آن را مقیاس فرکانس نامیده می شود، throttling پردازنده به CPU (واحد پردازش مرکزی) رایانه اجازه می دهد تا فرکانس خود را برای مدتی کاهش دهد، از گرمای بیش از حد جلوگیری کند یا در مصرف انرژی صرفه جویی کند.

جلوگیری از داغ شدن بیش از حد پردازنده می تواند از آسیب دیدن پردازنده جلوگیری کند. کاهش فرکانس در زمان های بیکار (زمانی که از رایانه استفاده نمی شود) به صرفه جویی در مصرف انرژی کمک می کند، که هنگام کار با لپ تاپ یا سایر رایانه های قابل حمل بسیار مفید است.

42. شمارنده برنامه – Program counter : شمارنده برنامه یک ثبات در CPU (واحد پردازش مرکزی) است که حاوی آدرس دستور بعدی است که باید از حافظه اجرا شود. به عنوان مثال، هنگامی که رایانه شما روشن است، یک سیگنال عدد اعشاری F000 را در CPU قرار می دهد. این عمل به کامپیوتر می گوید که به اولین دستورالعمل روی تراشه حافظه فلش مادربرد نگاه کند.

43.حالت محافظت شده – Protected mode : حالت محافظت شده یک حالت عملیاتی 32 بیتی است که در پردازنده های Intel 80286 یا جدیدتر یافت می شود. این امکان دسترسی به آدرس دهی حافظه مجازی، حافظه توسعه یافته و چندوظیفگی را فراهم می کند، در حالی که از برنامه ها در برابر بازنویسی یکدیگر در حافظه محافظت می کند. این حالت چیزی است که اجازه می دهد یک برنامه ناموفق بدون نیاز به راه اندازی مجدد رایانه یا برنامه های در حال اجرا خاتمه یابد.

44. 4 هسته ای – Quad-core : در پردازنده های کامپیوتری، چهار هسته ای فناوری است که چهار واحد پردازش کامل (هسته) را قادر می سازد تا به صورت موازی روی یک تراشه واحد اجرا شوند. داشتن این تعداد هسته تقریباً چهار برابر قدرت بیشتری را در یک تراشه به کاربر می دهد. برای اینکه رایانه بتواند از مزایای چهار هسته ای کامل استفاده کند، باید روی سیستم عاملی اجرا شود که از TLP (موازی سطح رشته) و برای برنامه هایی که از TLP پشتیبانی می کنند، اجرا شود.

تعداد رشته‌هایی که یک پردازنده چهار هسته‌ای برای پردازش درخواست‌ها دارد، در پردازنده متفاوت است. برای تعیین اینکه یک پردازنده چهار هسته ای خاص چند رشته را می تواند تحمل کند، وب سایت سازنده را برای مشخصات پردازنده بررسی کنید.

45. واحد نقطه شناور – Floating Point Unit : مخفف واحد ممیز شناور یا FPU بخشی از یک کامپیوتر است که به طور خاص عملیات ریاضی ممیز شناور را انجام می دهد. در 30 اکتبر 1994، پروفسور توماس نیسلی ایمیلی ارسال کرد که نشان می‌داد مشکلی در پردازنده‌های پنتیوم اینتل و نحوه عملکرد تقسیم ممیز شناور وجود دارد. همه پردازنده‌های پنتیوم اینتل با فرکانس 120 مگاهرتز و بالاتر تحت تأثیر این مشکل قرار نمی‌گیرند.

46. ILP:  همچنین به عنوان موازی سطح دستورالعمل شناخته می شود، به چند عملیات در یک برنامه کامپیوتری ممکن است به طور همزمان انجام شود. به عنوان یک پارادایم طراحی، موازی سازی سطح دستورالعمل تمرکز اصلی ترکیب سخت افزار و نرم افزار مدرن در زمینه های خاص است. به عنوان مثال، پردازش گرافیکی و برنامه های علمی که در آن عملکرد کارآمد هدف اصلی است.

47. RISC: توسط IBM در سال 1980 توسعه و معرفی شد، و توسط دیوید پترسون ابداع شد، مخفف محاسبات مجموعه دستورالعمل های کاهش یافته است. RISC یک معماری پردازنده است که برای کار کردن به دستورالعمل های کمتری نیاز دارد و باعث می شود که پردازنده ها سریعتر از پردازنده های قبلی CISC (کامپیوتر مجموعه دستورات پیچیده) باشند. امروزه، پردازنده‌های RISC و CISC بسیاری از تکنیک‌های دستورالعمل مشابه را به اشتراک می‌گذارند و با سرعت‌های مشابهی کار می‌کنند.

48. TLP:  مخفف عبارت Thread-level parallelism است، یک قابلیت نرم افزاری است که به برنامه های سطح بالا، مانند پایگاه داده یا برنامه وب، اجازه می دهد تا با چندین رشته به طور همزمان کار کنند. برنامه‌هایی که از این توانایی پشتیبانی می‌کنند، می‌توانند کارهای بیشتری را انجام دهند، حتی تحت حجم کاری بالا.

موازی سازی سطح رشته فقط در سرورهای تجاری مورد استفاده قرار می گرفت. با این حال، با افزایش تقاضای برنامه ها و فرآیندها، این فناوری به شکل پردازنده های چند هسته ای که در رایانه های رومیزی امروزی یافت می شود، به توده ها رسیده است.

49.TPM: ماژول پلتفرم مورد اعتماد یا TPM استاندارد بین المللی برای طراحی یک پردازنده رمزنگاری امن است. پردازنده رمزنگاری یک ریزپردازنده است که به وظیفه ایمن سازی سخت افزار با ایجاد و ادغام یک کلید رمزنگاری در سخت افزار اختصاص داده شده است. مشخصات TPM توسط TCG (گروه محاسبات مورد اعتماد) نوشته شده و در سال 2009 به عنوان مشخصات ISO/IEC 11889 تنظیم شد. TCG امروز به مدیریت و به روز رسانی مشخصات TPM ادامه می دهد.

50. هسته مجازی – Virtual core : یک هسته مجازی یک CPU (واحد پردازش مرکزی) با جدایی بین دو ناحیه از پردازنده است. هسته های مجازی برخی از پردازش های کامپیوتر را بدون تداخل با قسمت دیگر انجام می دهند. برخلاف هسته های فیزیکی، که دارای چیزی است که هسته ها را از نظر فیزیکی جدا می کند، هسته های مجازی جداسازی فیزیکی ندارند.

51. رایزن – Ryzen : رایزن خطی از پردازنده‌های طراحی‌شده توسط AMD است که در فوریه 2017 عرضه شد. پردازنده‌های Ryzen بر اساس ریزمعماری Zen کار می‌کنند و از نوع سوکت AM4 استفاده می‌کنند.

خط Ryzen رقیب مستقیم پردازنده های Core i3، Core i5 و Core i7 اینتل است که برای بازی های سطح بالا، ویرایش و پخش ویدیو و بهره وری عمومی طراحی شده است.

ویژگی های Ryzen عبارتند از:

حداکثر هشت هسته (16 رشته).
حداکثر 16 مگابایت حافظه نهان L3.
پشتیبانی از حداکثر 64 گیگابایت رم DDR4-2933 (حافظه با دسترسی تصادفی).
تا 24 خط PCIe (PCI Express).

• پردازنده‌های Ryzen 3 به افرادی که برای کارهای روزمره مانند مرور وب، پردازش کلمه و پخش ویدیو به عملکردهای اولیه نیاز دارند، پاسخ می‌دهد.
• سری Ryzen 5 برای کاربرانی طراحی شده است که به دنبال عملکرد بهبود یافته برای اهداف چندوظیفه ای و بازی هستند.
• پردازنده‌های Ryzen 7 برای کاربرانی طراحی شده‌اند که در کارهای حرفه‌ای پیشرفته‌تر مانند ویرایش ویدیو با کیفیت بالا و طراحی گرافیکی مشغول هستند.
• سری Ryzen 9 نشان‌دهنده یک پله بالاتر از Ryzen 7 است و کاربرانی را هدف قرار می‌دهد که نیازمندی‌های حرفه‌ای مانند تولید محتوای ویدیویی 4K یا درگیر شدن در فعالیت‌های پیچیده بازی هستند.

51. zen : ذن که در فوریه 2017 منتشر شد، یک ریزمعماری CPU (واحد پردازش مرکزی) است که توسط AMD طراحی شده است. این یک طراحی مجدد قابل توجه از ریزمعماری های قبلی AMD است.

Zen از سه خط پردازنده های AMD (Ryzen، Threadripper و EPYC) پشتیبانی می کند که هر کدام از یک نوع سوکت منحصر به فرد استفاده می کنند.

نسخه ارتقا یافته Zen با نام Zen+ در آوریل 2018 منتشر شد. AMD همچنین برنامه هایی را برای نسل های بعدی معماری Zen با نام های Zen 2 و Zen 3 اعلام کرده است.

• Zen
  ویژگی های ریزمعماری اصلی Zen عبارتند از:
  فرآیند ساخت FinFET 14 نانومتری، مدارهای متراکم‌تر، اندازه تراشه کوچک‌تر، افزایش عملکرد و راندمان انرژی بیشتر را ممکن می‌سازد. یک فرآیند FinFET 14 نانومتری نیز توسط اینتل برای تولید CPUها (واحدهای پردازش مرکزی) استفاده می شود که با ریزمعماری نسل پنجم خود، Broadwell آغاز می شود. در مقایسه، ریزمعماری های قبلی AMD، Steamroller و Excavator، از فرآیند 28 نانومتری استفاده می کردند.
  طراحی SoC (سیستم روی تراشه). کنترل‌کننده‌های دستگاه‌های RAM (حافظه دسترسی تصادفی)، SATA (ضمیمه AT سریال)، PCIe (PCI Express) و USB (گذرگاه سریال جهانی) روی همان تراشه هسته‌های CPU قرار دارند.

  50 درصد افزایش IPC (دستورالعمل در هر چرخه) نسبت به معماری های قبلی AMD. Zen دارای حداکثر 16 IPC با دقت دوگانه (64 بیت) یا 32 تک دقیق (32 بیت) است. IPC Zen با ریزمعماری نسل 4 تا 8 اینتل (Haswell through Coffee Lake) قابل مقایسه است.
  فناوری‌های Precision Boost و XFR (گستره فرکانس گسترده) بار و دمای CPU را در هر هسته نظارت می‌کنند و به صورت پویا فرکانس‌های هسته را برای به حداکثر رساندن عملکرد تنظیم می‌کنند. بالاترین فرکانس ذن (بدون اورکلاک) 4.2 گیگاهرتز در CPUهای Threadripper با فعال XFR (گستره فرکانس گسترده) است.

• Zen+: سری ذن پلاس نسخه ارتقا یافته Zen است که در آوریل 2018 منتشر شد. از نسل بعدی پردازنده های Ryzen و Threadripper پشتیبانی می کند.
• Zen 2 : جانشین Zen و Zen+ است که در 7 ژوئیه 2019 منتشر شد. با استفاده از فرآیند 7 نانومتری ساخته خواهد شد و شامل کاهش سخت افزاری آسیب پذیری Spectre است که در ژانویه 2018 اعلام شد.
• Zen 3 : جانشین Zen 2 است که در 7 نانومتر نیز ساخته شد و در 5 نوامبر 2020 منتشر شد. برنامه ریزی شده است که از SMP چهار طرفه (چند پردازش متقارن) پشتیبانی کند، که در آن چهار هسته به رم و کش دسترسی دارند.
• Zen 4 :جانشین Zen 3 است و در 27 سپتامبر 2022 منتشر شد. پردازنده AMD از فرآیند 5 نانومتری TSMC استفاده می کند.

پسوند ها در پردازنده های اینتل

1- پسوند T در CPU اینتل

پسوند “T” CPU برای نشان دادن معماری خاص پردازنده های اینتل استفاده می شود. در مورد مدل های Intel Core i7 و Intel Core i5، پسوند “T” نشان دهنده مصرف انرژی کمتر است. این پردازنده ها برای سیستم هایی که نیاز به مصرف برق کمتر و دمای خنک تر دارند ایده آل هستند. آنها انرژی کمتری مصرف می کنند و برای برنامه هایی مانند نوت بوک و کامپیوترهای کم مصرف مناسب هستند.

2- پسوند U در CPU اینتل

پسوند «U» که در پردازنده‌های اینتل یافت می‌شود معمولاً مصرف انرژی کم یا ولتاژ فوق‌العاده کم (ULV) را نشان می‌دهد. این پردازنده ها به طور خاص برای به حداقل رساندن مصرف انرژی و افزایش عمر باتری در سیستم ها طراحی شده اند. پردازنده‌هایی با پسوند «U» معمولاً در لپ‌تاپ‌های لپ‌تاپ سبک و باریک و همچنین دستگاه‌های کوچک قابل حمل استفاده می‌شوند.

از مزایای پردازنده های “U” می توان به مصرف انرژی کمتر، کاهش تولید گرما و عمر باتری بیشتر اشاره کرد. این ویژگی‌ها آن‌ها را به انتخابی عالی برای کاربرانی تبدیل می‌کند که قابلیت حمل و استفاده در حال حرکت را در اولویت قرار می‌دهند.

به عنوان مثال، پردازنده های Core i5 و Core i7 اینتل با پسوند “U” اغلب برای لپ تاپ ها و دستگاه های نوت بوک انتخاب می شوند. این پردازنده ها قدرت پردازش کافی را برای کارهای روزمره و چندوظیفه ای ارائه می دهند در حالی که نسبت به سایر نسخه های پردازنده انرژی کمتری مصرف می کنند.

3 – پسوند H و HK و HQ در CPU اینتل

پسوندهای CPU “H”، “HK” و “HQ” در پردازنده‌های اینتل معمولاً با پردازنده‌های قدرتمند و با کارایی بالا مرتبط هستند که برای کارهای گرافیکی فشرده و چند وظیفه‌ای طراحی شده‌اند. این پردازنده‌ها معمولاً در سیستم‌های رایانه‌ای با کارایی بالا یافت می‌شوند که از نظر قدرت پردازش عالی هستند و برای اجرای بازی‌های رایانه‌ای و برنامه‌های سختی که نیاز به پردازش گرافیکی گسترده دارند، ایده‌آل هستند.

• پسوند “H” نشان دهنده پردازنده هایی است که در درجه اول برای لپ تاپ های کاربردی و بازی طراحی شده اند. این پردازنده‌ها عملکرد فوق‌العاده و قدرت پردازش قوی را ارائه می‌دهند که آنها را برای لپ‌تاپ‌های بازی و ویرایش ویدیو مناسب می‌سازد. به دلیل عملکرد بالا و تولید گرما، آنها تمایل به مصرف انرژی بیشتری دارند و معمولاً در لپ‌تاپ‌های بزرگتر و جادارتر یافت می‌شوند.
• از سوی دیگر، پردازنده هایی با پسوند «HK» به پردازنده های اورکلاک قفل شده معروف هستند. این پردازنده ها را می توان اورکلاک کرد و به کاربران اجازه می دهد تا سرعت پردازش خود را فراتر از تنظیمات پیش فرض افزایش دهند. این ویژگی به ویژه برای گیمرها و کاربرانی که به دنبال عملکرد پیشرفته هستند جذاب است.
• به طور مشابه، پردازنده هایی با پسوند “HQ” نیز برای لپ تاپ های پرفورمنس و گرافیکی طراحی شده اند. آنها دارای عملکرد بالا و قدرت پردازش مناسب برای طیف گسترده ای از برنامه ها هستند. با این حال، در مقایسه با پردازنده های با پسوند “H”، می توان از آنها در لپ تاپ های سبک تر و قابل حمل تر استفاده کرد.

به طور کلی، پسوندهای «H»، «HK» و «HQ» در مدل‌های CPU نشان‌دهنده سطوح مختلف عملکرد و مناسب بودن برای برنامه‌های خاص است که نیازهای متنوع کاربران در حوزه پردازش گرافیکی و چند وظیفه‌ای را برآورده می‌کند.

4- پسوند G در CPU اینتل

پسوند “G” در پردازنده های اینتل معمولا برای نشان دادن حضور پردازنده های گرافیکی یکپارچه استفاده می شود. این پردازنده ها مجهز به یک واحد گرافیکی داخلی هستند که وظایف پردازش تصویر و گرافیک را انجام می دهد.

پردازنده‌های با پسوند «G» معمولاً در دستگاه‌های محاسباتی کوچک‌تر و لپ‌تاپ‌هایی یافت می‌شوند که بهره‌وری انرژی و اندازه فشرده را در اولویت قرار می‌دهند. واحد گرافیک یکپارچه برای کارهای گرافیکی روزمره و برنامه های معمولی مانند مرور وب، پخش ویدیو، و اجرای برنامه ها و بازی های سبک به طرز تحسین برانگیزی عمل می کند. با این حال، برای بازی‌ها و برنامه‌های کاربردی با گرافیک فشرده‌تر، پردازنده‌های گرافیکی اختصاصی برندهایی مانند NVIDIA و AMD عملکرد عالی ارائه می‌دهند.

5- پسوند K در CPU اینتل

وقتی صحبت از پردازنده های اینتل می شود، پسوند “K” نشان دهنده وجود قابلیت های اورکلاک است. اورکلاک شامل فشار دادن سرعت کلاک پردازنده فراتر از تنظیمات پیش فرض تعیین شده توسط سازنده است. با داشتن یک CPU با پسوند “K”، کاربران این توانایی را دارند که به صورت دستی سرعت پردازش آن را افزایش دهند و از این طریق به عملکرد بهتری دست پیدا کنند.

6- پسوند F در CPU اینتل

پسوند “F” که در پردازنده های اینتل یافت می شود، نشان دهنده عدم وجود یک واحد گرافیکی یکپارچه (iGPU) در پردازنده است. به عبارت ساده تر، پردازنده هایی با پسوند “F” نسخه هایی از پردازنده هستند که بدون واحد گرافیکی داخلی تولید می شوند.

این پردازنده‌ها معمولاً در سیستم‌هایی که به کارت‌های گرافیکی اختصاصی متکی هستند، مانند آن‌هایی که توسط NVIDIA یا AMD تولید می‌شوند، برای پردازش تصویر و کارهای مربوط به گرافیک استفاده می‌شوند. آنها به ویژه برای کاربرانی که به دنبال عملکرد بالا در برنامه های مختلف، از جمله بازی و ویرایش ویدیو هستند، مناسب هستند.

یکی از مزیت های اصلی پردازنده های دارای پسوند “F” هزینه کمتر آنها در مقایسه با همتایان معمولی آنهاست، زیرا هزینه واحد گرافیکی یکپارچه حذف می شود. با این حال، در نظر گرفتن این نکته مهم است که این پردازنده ها به یک کارت گرافیک اختصاصی نیاز دارند که ممکن است منجر به هزینه کلی سیستم بالاتر شود.

در نهایت، تصمیم برای انتخاب یک پردازنده با پسوند “F” یا یک نسخه معمولی به نیازها و اهداف فردی بستگی دارد. اگر برنامه ها و وظایف به گرافیک یا واحد گرافیکی داخلی نیاز نداشته باشند و از یک کارت گرافیک اختصاصی در حال حاضر استفاده شده باشد، پردازنده هایی با پسوند “F” می توانند به عنوان یک گزینه مقرون به صرفه عمل کنند.

7- پسوند S در CPU اینتل

پسوند “S” در پردازنده های اینتل نشان دهنده وجود قابلیت های ویژه در پردازنده است. به طور معمول، پردازنده هایی با این پسوند برای اهداف خاصی طراحی شده اند. این قابلیت ها جنبه های مختلفی را در بر می گیرند، از جمله:

• کم توان: پردازنده هایی که پسوند “S” دارند به دلیل مصرف انرژی کمتر شناخته شده اند. این مدل ها به طور خاص برای صرفه جویی در مصرف برق و به حداقل رساندن تولید گرما طراحی شده اند. در نتیجه، آنها برای سیستم‌هایی که بهره‌وری انرژی را در اولویت قرار می‌دهند و به عمر باتری طولانی‌تری نیاز دارند، مناسب هستند.
• برنامه های صنعتی و جاسازی شده: پردازنده های دارای پسوند “S” اغلب برای استقرار در کاربردهای صنعتی، دستگاه های جانبی و سیستم های تعبیه شده مناسب هستند. این دسته خاص از پردازنده ها عملکرد قابل اعتمادی را از خود نشان می دهند و نیازی به تعویض مکرر ندارند و آنها را برای استقرار در محیط های صنعتی ایده آل می کند.
• استحکام: برخی از پردازنده‌های خاص با پسوند «S» در برابر شرایط سخت محیطی مانند دماهای شدید، رطوبت، ارتعاشات و شرایط چالش‌برانگیز مشابه مقاومت بالایی دارند. این استحکام دوام و قابلیت اطمینان پردازنده را حتی در شرایط کاری سخت تضمین می کند.

8- پسوند Y در CPU اینتل

پسوند «Y» در پردازنده‌های اینتل نشان‌دهنده پردازنده‌هایی است که بهره‌وری انرژی را در اولویت قرار می‌دهند و معمولاً قابلیت‌های پردازشی پایین‌تری دارند. این CPU ها که به آنها پردازنده های ولتاژ فوق العاده پایین (ULV) نیز گفته می شود، به طور خاص برای سیستم های کم مصرف، لپ تاپ های سبک وزن و دستگاه های قابل حمل طراحی شده اند.

پردازنده‌های با پسوند «Y» به دلیل مصرف انرژی کم‌شان شناخته می‌شوند و در نتیجه عمر باتری لپ‌تاپ‌ها افزایش می‌یابد. با این حال، قدرت پردازش آنها نسبتاً کمتر از CPUهای با عملکرد بالا است. در نتیجه، پردازنده‌های با پسوند «Y» برای کاربرانی که به دنبال قابلیت حمل و نقل بهتر و عمر باتری طولانی‌تر هستند، ایده‌آل هستند و برای کارهایی مانند مرور وب، پخش ویدیو و برنامه‌های عمومی مناسب هستند. با این وجود، اگر به کارایی بالاتر و وظایف پردازشی فشرده نیاز دارید، CPUهایی با پسوندهای دیگری مانند “U” یا “H” ممکن است جایگزین های مناسب تری باشند.

9- پسوند Q در CPU اینتل

پسوند “Q” موجود در مدل های CPU نشان می دهد که پردازنده به چهار هسته مجهز شده است. برای کسانی که به دنبال پردازنده‌هایی هستند که کارایی و عملکرد استثنایی ارائه می‌دهند، انتخاب CPU با پسوند “Q” به شدت توصیه می‌شود.

10- پسوند M در CPU اینتل

در پردازنده های اینتل، پسوند “M” نشان می دهد که پردازنده برای دستگاه های تلفن همراه طراحی شده است. این پردازنده ها برای لپ تاپ ها و سایر گجت های قابل حمل طراحی شده اند و مصرف انرژی کمتری برای افزایش عمر باتری دارند. اگرچه برای کارهای روزمره مانند مرور وب، کارهای اداری، پخش ویدئو و بازی های سبک مناسب هستند، عملکرد آنها ممکن است با پردازنده های دسکتاپ قوی تر مطابقت نداشته باشد. کاربرانی که برای بازی یا برنامه های گرافیکی فشرده نیاز به عملکرد بالا دارند، باید جایگزین هایی مانند پردازنده هایی با پسوند “H” یا “HQ” را بررسی کنند.

پسوند ها در پردازنده های ای ام دی

1- پسوند k در پردازنده های AMD

در پردازنده های AMD معمولاً پسوند «K» به نام پردازنده اضافه می شود تا به ویژگی های خاصی مانند توانایی اورکلاک اشاره کند. پردازنده هایی که با پسوند “K” برچسب گذاری شده اند، کاربران را قادر می سازند تا به صورت دستی سرعت پردازش خود را از طریق تنظیمات BIOS تنظیم کنند. این ویژگی باعث افزایش سرعت پردازنده و در نتیجه بهبود عملکرد برنامه ها و بازی ها می شود.

گیمرها و علاقه مندان به اورکلاک به ویژه به سمت پردازنده هایی با پسوند “K” جذب می شوند. با استفاده از این پردازنده ها همراه با تنظیمات مناسب، کاربران می توانند سرعت پردازنده خود را افزایش دهند و عملکرد بهتری را در بازی ها و برنامه های کاربردی به دست آورند.

توجه به این نکته ضروری است که اورکلاک کردن پردازنده ها می تواند منجر به مصرف انرژی و تولید گرما بیشتر شود. بنابراین، توصیه می شود از یک سیستم خنک کننده موثر برای حفظ دمای کارکرد ایمن برای پردازنده استفاده کنید. علاوه بر این، نظارت بر مصرف برق و اطمینان از برآورده شدن سیستم مورد نیاز برق، ملاحظات بسیار مهمی هستند.

2- پسوند T در پردازنده های AMD

پسوند “T” در پردازنده های AMD نشان دهنده تمرکز بر مصرف کم انرژی است. این پردازنده ها به طور خاص برای به حداقل رساندن مصرف برق و تولید گرما طراحی شده اند. آنها برای سیستم هایی که تعادل بین عملکرد و بهره وری توان را در اولویت قرار می دهند ایده آل هستند.

به طور معمول، پردازنده هایی با پسوند “T” در سرورها و سیستم هایی استفاده می شود که ثبات و صرفه جویی در انرژی را در اولویت قرار می دهند. آنها به ویژه برای محیط هایی که نیاز به عملکرد متوسط یا پایین تر دارند مناسب هستند و به عمر باتری بیشتر در دستگاه های قابل حمل کمک می کنند.

توجه به این نکته ضروری است که پردازنده های دارای پسوند “T” در مقایسه با پردازنده هایی با پسوندهای دیگر که برای عملکرد بالا بهینه شده اند، به طور کلی سرعت پردازش کمتری دارند. بنابراین، توصیه می شود برای کارهایی مانند بازی یا برنامه هایی که قدرت پردازش بالایی دارند، پردازنده های جایگزین در نظر بگیرید.

3- پسوند E در پردازنده های AMD

در پردازنده های AMD، پسوند “E” نشان دهنده بهره وری انرژی یا کاهش مصرف انرژی است. این پردازنده‌ها برای سیستم‌ها و دستگاه‌هایی طراحی شده‌اند که صرفه‌جویی در مصرف انرژی را در اولویت قرار می‌دهند و هدف آن به حداقل رساندن مصرف برق و تولید گرما است.

پردازنده هایی که با پسوند “E” برچسب گذاری شده اند معمولاً در سرورها، دستگاه های ذخیره سازی، سیستم های کنترل صنعتی و سیستم های مخابراتی استفاده می شوند که تعادل بین پایداری و عملکرد را می طلبند. این پردازنده ها به طور خاص برای عملیات طولانی مدت و بدون وقفه مهندسی شده اند.

توجه به این نکته مهم است که پردازنده هایی که پسوند “E” را دارند ممکن است در مقایسه با پردازنده هایی با پسوندهای مختلف عملکرد کمتری ارائه دهند. بنابراین، انتخاب پردازنده مناسب باید بر اساس نیازهای خاص شما برای عملکرد و بهره وری انرژی باشد.

4- پسوند U در پردازنده های AMD

پسوند “U” در پردازنده های AMD نشان دهنده تمرکز بر بهره وری انرژی، به ویژه مصرف انرژی بسیار کم است. این پردازنده‌ها به‌طور خاص برای دستگاه‌های قابل حمل مانند لپ‌تاپ و دستگاه‌های باریک و همچنین دستگاه‌هایی که به عمر باتری طولانی‌تر و کاهش مصرف انرژی نیاز دارند، طراحی شده‌اند.

با استفاده از انرژی کمتر، این پردازنده‌ها به عمر باتری بیشتر در دستگاه‌ها کمک می‌کنند و در عین حال عملکرد رضایت‌بخشی را برای کارهای روزمره مانند مرور وب، کارهای اداری، پخش ویدیو و برنامه‌های معمولی ارائه می‌کنند.

توجه به این نکته ضروری است که پردازنده هایی با پسوند “U” در درجه اول برای دستگاه های قابل حمل و لپ تاپ های سبک مناسب هستند. با این حال، ممکن است عملکرد آنها در مقایسه با پردازنده های با قدرت بالاتر پایین تر باشد. بنابراین، کاربرانی که به عملکرد بالا برای بازی یا کارهایی که منابع زیادی نیاز دارند، باید پردازنده‌های جایگزین را در نظر بگیرند.